16 Juni is de jaarlijks terugkerende internationale EHS-dag. We hebben dit jaar vanuit Stichting EHS en ook vanuit onze ECI-organisatie aandacht voor die dag gevraagd door een fotowedstrijd uit te schrijven: ‘Breng straling in beeld’.
EHS wordt in de meeste landen niet erkend. En dat terwijl er wereldwijd miljoenen mensen onder gebukt gaan. Aan de mensen met EHS ligt het niet. Die hebben er voortdurend aandacht voor gevraagd en er het gesprek over gezocht. Tot nu toe met weinig resultaat. Velen horen ons niet en anderen geloven ons niet. Waarom is dat toch?
Misschien is het tijd om met een compleet andere taal te gaan spreken
Misschien verstaan ze ons wel in een taal die meer tot de verbeelding spreekt en meer het hart raakt. Dat is de reden dat het ECI-team een fotowedstrijd uitschreef. We hoopten daarmee op de Internationale EHS-dag de aandacht van de wereld te kunnen trekken. Het bleek voor velen tekortdag. En daarom gaven we de mensen de tijd om deze zomer alsnog een foto in te zenden.
Op 19 aug, de dag van de fotografie hebben we de winnaars verteld dat hun foto in de prijzen was gevallen. De winnaars zijn Sigrid de Jong, Bert Wit en Janneke Cromjongh. En vandaag op 3 september, op de Landelijke Contact Dag reiken we de prijzen uit.
Moeilijk is dat. Iets dat niet zichtbaar is, toch visueel vastleggen. Maar de opdracht was breed geformuleerd: Breng op aansprekende wijze straling in beeld. Men kon alle kanten uit met die opdracht:
- bijvoorbeeld de praktische beleving – wat moet ik doen, wat vraagt het van mij en mijn omgeving?
- of het emotionele – wat doet het mij?
- en het abstracte – kan ik het onzichtbare vangen op een manier die toch communiceerbaar wordt?
Er zijn allerlei soorten foto’s ingestuurd: van die van zeer gedurfde uitdossingen tot die van het hard vastgelegde technische geweld. De jury heeft een leuke selectie weten te maken. Ze heeft zich daarbij vooral laten leiden door de getoonde creativiteit, de emotie die de foto opwekt en of de foto aanzet tot denken, m.a.w. of er tweede verhaal in zit. De jury bedankt bij deze iedereen die foto’s heeft ingestuurd. Ga vooral door met fotograferen, ontwikkel deze beeldtaal, laat foto’s voor ons doen wat onze mond en onze pen niet kan: zorg dat men niet meer om ons heen kan. Maar bovenal: geniet ervan, het is een heel leuke hobby.
3e prijs Zwemmen in de straling – Fotograaf Janneke Cromjongh
Tekst Janneke Cromjongh:
Men staat er niet bij stil,
die hele wereld die maar doordraait,
en volstroomt met draadloos,
terwijl wij stil vallen, steeds stiller,
omdat niemand ons hoort,
niet echt,
echt niet……
Toelichting jury: Wie heeft er de laatste tijd niet vaak naar verlangd, zomaar lekker naar buiten gaan, de koelte zoeken, genieten van de zomer, de vrijheid in, zonder belemmeringen, geen hitte protocollen, geen corona regels. Zoals hier, luieren op het strand, een koele duik. Dat willen elektrogevoeligen ook wel. Ze zijn als ieder ander. Bij deze recreatieplas zijn ze niet welkom. Ze lijken even onzichtbaar als de straling waar ze last van hebben. Zoals hier op de foto staan ze vaak wat verscholen aan de rand van het leven. Ze worden niet gehoord en niet gezien. Waarom? Omdat er niet geluisterd wordt, omdat er niet naar ze wordt omgezien. Want ze schreeuwen het uit:
Wij houden er niet van om in de straling te zwemmen!
De derde prijs bestaat uit een boek over de World Press Photo wedstrijd van 2022, en is een verzameling krachtige, uitdagende en moedige fotojournalistiek.
2e prijs Welkom op ruimtestation aarde – Fotograaf Sigrid de Jong
Tekst Sigrid de Jong:
Afscherming slaapkamer
ik was op vakantie op stralingsarme campings.
Ik heb daar 3 dagen heel veel geslapen.
Terug thuis sliep na 2 dagen weer zoals daarvoor.
Toen besloot ik mijn slaapkamer af te schermen om beter te slapen.
Ik heb mijn slaapkamer afgeschermd met reddingsdekens.
Het lijkt op ruimteschip aarde.
Onder de stralings-klamboe heb ik nu bijna geen veld.
Het voelt veel rustiger en ik slaap aan 1 stuk.
Toelichting van de jury: De techniek staat voor niets. Van meten tot aarden en afschermen. Elektrogevoeligen worden ware, vindingrijke techneuten. Dat bewijst ook deze fotograaf met een serie foto’s waarvan er één de prijs verdient. De plaag met de plaag bestrijden: spiegelen dus, daar gaat het hier over. En dan blijkt de plaag weliswaar vervreemdend maar ook best heel amusant te zijn. Het is hier alles goud wat er blinkt. De vrolijkheid spat ervan af. Kom eens kijken, stap uit je eigen beperkte wereld. Welkom, welkom op ruimtestation aarde!
De tweede prijs is een keramiek van Edith Bonarius, een beeldend kunstenaar. Het is voor mensen met groene vingers en biedt een aparte manier om planten te begieten.
1e prijs Stralend bloemenmeisje – Fotograaf Bert Wit
Toelichting van de jury: Waddinxveen gaat echt mee in de vaart der volkeren. Zo kent men er de jaarlijkse kermis, een eeuwenoude volkstraditie. Maar voor een bloemencorso loopt het dorp niet warm. Men zoekt het er liever hogerop. Uit het beeld van het bloemenmeisje spreekt vertrouwen en vreugde. Vol verwachting lijkt het meisje uit te zien naar de toekomst. Maar wat ziet de toeschouwer? Zijn blik wordt automatisch getrokken naar de verleidelijke illustratie die de sombere uitstraling van het gebouw verbloemd. En wat ziet het bloemenmeisje dan? Gaan we beter kijken dan zien we dat haar blikveld belemmerd is: het wordt totaal gevuld met kortstondige, verlokkende kleuren en bloemrijke pracht. Ze gaat helemaal op in de bloemen. Zij kijkt niet om zich heen en zij ziet niet wat er echt aan de hand is!
Sta je daar wel goed, stralend bloemenmeisje?
Voor de eerste prijs vertellen we een wat uitgebreider verhaal. We gaan daartoe terug naar de Corona tijd. Corona legde het leven lam. We trekken hier natuurlijk een parallel want de opgelegde lock-down raakt zo precies aan wat veel elektrogevoeligen al zolang in hun leven ervaren.
De eerste prijs is servies in Modern Delfts Blauw van de fabriek Heinen. Ook deze fabriek ging dicht. Corona kostte hen bijna de kop. Ze moesten dan ook een deel van het bedrijf afstoten. Maar ze gingen niet bij de pakken neerzitten. Ze benutten de doorbroken dagelijkse sleur als kans om zich te vernieuwen, door nieuwe activiteiten te ontwikkelen en nieuwe manieren te vinden om het publiek te bereiken. Diverse nieuwe moderne ontwerpen zagen het licht. Door binnen de gegeven moeilijke situatie toch kansen te blijven zoeken en nieuwe mogelijkheden te ontwikkelen, zijn ze er uiteindelijk frisser en veerkrachtiger uitgekomen. In de beperking toont zich de meester! En dit is een les die wij als elektrogevoeligen graag ter harte nemen.
Als prijs hebben we gekozen voor blauw geglazuurd aardewerk dat verrijkt is met een extra laag wit porselein. Delfts Blauw verpakt in papier-maché: Een kwetsbaar ogende, maar ijzersterke, frisse combinatie die de tand des tijds aankan.
Speciale vermelding Waar gaat het leven verder? Fotograaf Benjamin Lost
Tekst Benjamin Lost:
Met stralingswerend gordijn afgeschermd raam van de huiskamer
Tegenstelling binnen en buiten.
Waar gaat het leven gewoon door?
Buiten in de zonovergoten tuin
met straling en stralingsgerelateerde klachten
of binnen in de afgeschermde huiskamer
zonder straling en zonder klachten?
Toelichting van de jury: Op het eerste oog overvalt je de stilte die uit de foto spreekt. Je ziet een grote stellige leegte. En een innig verlangen. Er sluipt een stille droefheid in het hart. Ja, zo voelt de rouw als EHS je overrompelt. Een modern gordijn legt een sombere sluier over het leven. Binnen lijkt alles je te ontvallen. Bitterzoet trekt die sluier een reddende scheiding tussen veilig binnen en stralend buiten. Ja kijk, daar buiten gaat het leven verder, maar ook dat lijkt leeg, Wat daar gebeurt is het weelderige maar ongrijpbare groeien van het groen in het zonlicht. Er is een spanningsveld in de compositie: er is niemand in beeld en die persoon wordt echt gemist. Toch komt het zonlicht ook binnen. Anders had deze foto niet kunnen worden gemaakt. En dat is tegelijk een boodschap.
Ja, ook binnen gaat het leven verder, echt waar, het moet alleen weer opnieuw worden uitgevonden.