Normen

Voor de toetsing van een meetwaarde op een bepaalde plek bestaan verschillende richtlijnen of normen. De gemeten EMV wordt vergeleken met een richtwaarde om te weten of je aan de veilige kant zit.
SBM-2015 staat voor de Duitse bouwbiologische richtlijnen, laatst bijgewerkt in 2015. Deze richtlijnen zijn aan de hand van meer dan tienduizend metingen in woon- en werkomgeving door Duitse bouwbiologen opgesteld in samenwerking met artsen en wetenschappers. De grenswaarden zijn bepaald op basis van waarden waarbij mensen zich nog goed voelen en geen klachten ontwikkelen. De stichting EHS hanteert deze SBM2015 richtlijnen, die zijn gebaseerd op natuurfysisch meetbare grootheden en gelden voor langdurige blootstelling.

Voor mensen die ernstige gezondheidsklachten ontwikkeld hebben zijn zelfs de SBM normen soms niet laag genoeg om mensen te laten herstellen en dient soms een blootstelling van nabij nul gehanteerd te worden om de weg naar een gezonder bestaan in te kunnen slaan. Daarbij speelt niet alleen de sterkte van het veld een rol maar ook de karakteristiek van het veld.

De SBM richtlijnen liggen ver onder de maximale EMV waarden van ICNIRP (International Commission on Non-Ionizing Radiation Protection) welke door de Nederlandse overheid en de Wereld Gezondheid Organisatie (WHO) gehandteerd worden. De ICNIRP grenswaarden zijn gebaseerd op kortdurende blootstelling, hebben de opwarming van het lichaam als maatstaf en hebben daarom geen nut voor mensen die elektrogevoelig zijn.

In veel westerse landen worden de ICNIRP grenswaarden (landelijk of lokaal) al niet meer toegepast en wordt er bewust gekozen voor lagere grenswaarden zoals die van SBM.

 *) Deze waarden moeten voor sommige veldtypen naar beneden worden bijgesteld