Kinderen kunnen gevoelig worden voor de straling uit WiFi routers en computers en kunnen daarom in school steeds meer hinder ondervinden van draadloze netwerken. In goed overleg tussen schoolleiding en kind en ouders is er soms wel een oplossing te vinden. Maar soms loopt de relatie uit de hand en kan het kind de school niet meer bezoeken. Hier een paar voorbeelden van tragedies in het buitenland. Ook in Nederland zullen vergelijkbare situaties voorkomen.
Het betreft hier het probleem dat mensen de gevaren van EMV wel degelijk zien maar om uiteenlopende redenen doen alsof het probleem niet bestaat. We kennen een parallel: in de kamer van een ernstig zieke persoon praat men niet over de dood, terwijl iedere bezoeker zich voorstelt hoe lang de patiënt nog heeft te leven. Vandaar de uitdrukking ‘men ziet niet de olifant in de kamer’. Men draait als een kat om de hete brij; het probleem is te groot om te benoemen en handelen is moeilijk. Doe liever maar alsof het niet bestaat.
|
‘Niemand ziet die olifant in de kamer’ |
Dat is ook de houding van mensen in verantwoordelijke posities die niet weten hoe de situatie van elektrogevoelige mensen aan te pakken. Wat betreft de oprukkende WiFi systemen in scholen, zowel leraren als leerlingen kunnen daar EHS klachten van ondervinden. Mary Atkins1 snijdt het probleem aan met een opsomming van de EHS symptomen die mensen o.a. door WiFi straling kunnen ontwikkelen:
- Astma-achtige aanvallen van benauwdheid
- Ontregeling van het immuunsysteem
- Chronische bijholteontsteking
- Overgeven, duizeligheid
- Infectie van de luchtwegen
- Spijsvertering
- Epilepsie-achtige verschijnselen
- Hartaanval, aritmie
- Neurologische schade
En daarnaast:
- ADHD
- Leermoeilijkheden
- Autisme spectrum disorder
- Hoofdpijnen, migraine
- Cognitie onvermogen
- Vermoeidheid
Wat straling betreft geldt: hoe langer de blootstelling aan EMV en hoe sterker de signalen, des te heftiger en langduriger de EHS symptomen. De snelste manier de werking van EMV te ontlopen, is afstand te nemen. Ik geef twee voorbeelden over problemen op scholen in Republiek Ierland en in de VS, respectievelijk.
Lerares Shelley McDonald2 heeft heel veel last van WiFi in haar school en ze verkondigt tegen ieder die het wil horen dat WiFi niet in scholen thuis hoort. De directeur heeft het op haar gemunt en vindt dat ze ontslagen moet worden, zogenaamd omdat ze een administratieve slordigheid zou hebben begaan die ze niet wil rechtzetten. Omstanders denken zeker te weten dat de ware reden is dat ze de school met haar verdachtmakingen in opspraak brengt. De discussie is nog gaande.
Het tweede geval betreft een 12-jarige jongen – ‘G’- die problemen heeft op en school in Massachusetts. Toen er in 2013 een WiFi werd geïnstalleerd klaagde hij met nog andere kinderen over ernstige hoofdpijn, jeuk, huiduitslag, duizeligheid, misselijkheid en druk op de borst. Buiten schooltijd had hij nergens last van. De school ondernam geen actie om de problemen te verminderen. Daarom werd de school van G door de ouders een proces aangedaan bij de federale regering, wegens nalatigheid van de school om de jongen een redelijk veilige accommodatie te bieden. De processtukken zijn in dit bericht opvraagbaar en zijn heel gedetailleerd en zijn tekenend voor de pressie die op G en zijn ouders door de school zijn uitgeoefend:
- De weigering om G een redelijke accommodatie te beiden
- De weigering G op de campus van de school toe te laten
- De weigering in te gaan op de medische indicaties betreffende de gezondheidsklachten
- De weigering aan ouders om computerexperts in te schakelen
- Het verbod voor ouders om met leraren of staf van de school te spreken
- Bedreigingen aan het adres van de moeder
- Dreiging G van school te sturen als men met de leraren zou spreken
- Herhaalde aanmaningen aan G om kalmerende middelen in te nemen
- De verplichting aan ouders te gaan spreken met schoolartsen die er openblijk blijk van geven te oordelen dat G’s problemen zeker niet door WiFi konden zijn veroorzaakt
- Dwang om G een psychologische behandeling te laten ondergaan, hoewel hij geen symptomen vertoont van psychische problemen.
De rechtszaak3 is nog niet afgelopen. Waar het hier om gaat is dat de schoolleiding niet het belang van het kind voorop stelt, maar het veronderstelde belang van de school.
In sommige andere gevallen is er een werkbare verhouding tussen schoolleiding, kind en ouders en wordt er gezocht naar een oplossing. Daarbij zijn verschillende mogelijkheden: het vinden van een ruimte voor het kind, weg van de WiFi zenders; het meer selectief gebruiken van WiFi tijdens de les; het beter uitrichten van de bundels straling uit de routers, en meer. In het uiterste geval moeten kinderen thuis onderwijs krijgen; maar dat is verre van gewenst. Soms kan een rechtszaak helpen, hoewel mij binnen Nederland geen gevallen van juridische procedures bekend zijn. Hopelijk kunnen lezers ons beter informeren over zaken die momenteel aan de hand zijn.
De problemen van heel veel kinderen zijn heel groot. Ongeveer 5000 leerlingen gaan om verschillende redenen niet naar school en krijgen thuis onderwijs, voor zover mogelijk en tegen hoge kosten voor de ouders. Wie weet hoeveel leerlingen daaronder zijn die wegens EHS problemen geen school kunnen bezoeken. We weten het niet. Het zal daarom ook nog wel even duren voor alle betrokken de olifant in het klaslokaal inderdaad gaan opmerken en dat dier door goede acties de school uitgeleiden.
Referenties
- Mary Atkins 2016. The elephant in the classroom. http://tinyurl.com/j7crrvq
- Brian Crandall 2016. North Kingstown teacher says she’s being fired because she believes WiFi is health hazard.http://tinyurl.com/hmup4vc
- Lawsuit Headed to Trial For Student With Wi-Fi Sensitivity in Massachusetts School ADA Complaint 2015. http://tinyurl.com/jaj5yda